BLOG | met buikpijn naar school

Boos was ze. Maar meer nog: niet gehoord voelde zich ze. Ze probeerde nu al een maand in gesprek te komen met de leerkracht en de directeur van de basisschool waar haar zoon van 11 op zat. In haar beleving werd hij oneerlijk behandeld door de juf, iets wat zeker tot uiting was gekomen bij een incident op het schoolplein een paar weken terug. En dat gebeurde juist allemaal nu, nu ze als alleenstaande ouder net te horen had gekregen dat haar contract niet werd verlengd.

De school waar haar zoon leerling was, zat op haar beurt inmiddels ook met de handen in het haar. De leerkracht deed echt haar best en de directeur wilde ook graag een helpende rol in het geheel spelen, maar op de een of andere manier kwamen alle goede bedoelingen niet uit de verf.

Het ongemak in de situatie werd steeds groter. Iets dat de jongen haarfijn aanvoelde, waardoor hij steeds vaker met buikpijn naar school ging. De directeur van de school schakelde mij in als mediator. En wat bijzonder om ook nu weer te merken dat je met oprecht luisteren de helft van de oorlog al wint. Want ook nu was er maar één gesprek nodig om elkaar wat beter te kunnen begrijpen en in te kunnen zien dat de school en moeder samen een enorm gedeeld belang hebben: een plezierige en veilige leeromgeving voor deze leuke en speelse elfjarige. 

Dank voor het open & nieuwsgierig luisteren naar elkaar, moedige ouder & goedwillende leerkracht en directeur!